نمای کرتین وال به نوعی از پوسته خارجی ساختمان گفته می شود که تمام وزنش را روی خود تحمل میکند و بار مرده ای را متوجه ساختمان نمی کند و عموما از ترکیب متریال های شیشه و آلومینیوم تشکیل شده است.
پیدایش نمای کرتین وال اولیه بر خلاف باورعموم به گذشته نسبتا دوری در زمان قرن هجدهم میلادی برمیگردد .اما در قرن نوزدهم معمار انگلیسی به نام پیتر الیس با طراحی دو ساختمان با نام های" اوریل چمبرز" و "کوک استریت 16" در شهر لیور پول که از شیشه در نمای آن ها استفاده شده بود نمای کرتین وال را وارد مرحله جدیدی کرد.این دو ساختمان از اولین ساختمان هایی بودند که از نمای کرتین وال(ترکیب شیشه و فلز)در نمای آن ها استفاده شد.
با گذشت زمان و با ورود آلومینیوم به صنعت ساختمان به خصوص پس از پایان جنگ جهانی اول فلزات گرانبهایی همچون استیل و آلومینیوم به عضو جدایی ناپذیر در نماهای شیشه ای تبدیل شده اند.
در سال 1929 در برلین یک گاراژ اتومبیل (گاراژ"کانت") با نمای کرتین وال تمام الومینیومی و شیشه ایی تحولی شگرف در صنعت نمای ساختمان بین معماران ایجاد کرد نمایی یکدست چشم نواز و کاملا مدرن
پارکینگ گارنت در سال 2009
بعد ها در حدفاصل بین سالهای 1900 تا 1960 میلادی معمارانی مانند ویلیس پلک و لوئیس کورتیس در ایالات متحده کمک بزرگی به فراگیر شدن استفاده از شیشه در نما و معرفی نمای کرتین وال به دنیای معماری مدرن کردند
